Verdamping

Verdamping is een natuurkundig proces, waarbij een stof overgaat van vloeibaar naar een gasvormige fase, oftewel de overgang van water naar waterdamp.
In de meteorologie of hydrologie wordt dit begrip vrijwel uitsluitend de overgang van water naar waterdamp bedoeld. Op land spelen planten in dit proces een belangrijke rol en daarom is de term evopa-transpiratie (verdamping + verdamping door gewassen) een betere benaming. De afgifte van vocht aan de atmosfeer is onmisbaar voor neerslagvorming en daarmee vormt de verdamping een schakel in de hydrologische kringloop.

De verdamping verschilt echter van plek tot plek. Een kaal stuk grond verdampt veel minder dan een sterk begroeid terrein. Wortels van planten en bomen zuigen n.l. veel vocht uit de bodem en dit wordt onttrokken aan het grondwater. Vooral in het voorjaar, als de planten en bomen flink in de groei zijn, onttrekken zij veel vocht aan de bodem. Bij droogte wordt het natuurlijk steeds lastiger voor de gewassen om vocht uit de bodem te zuigen en hierdoor zullen zij minder snel groeien en met de groei neemt ook de verdamping weer af.

De zon, wind en temperatuur bepalen in hoge mate de grootte van de verdamping. In de zomer is de rol van de wind klein, waardoor het mogelijk is om de verdamping nauwkeurig te berekenen uit de etmaalgemiddelde temperatuur en de dagelijkse hoeveelheid zonnestraling. De berekeningswijze van het KNMI op basis van deze grootheden heet de methode Makkink.