Waterhoos

Een waterhoos is een kleine trechtervormige slurf veroorzaakt door snel draaiende luchtbewegingen die soms onder buienwolken zichtbaar zijn boven de Noordzee, de Waddenzee en het IJsselmeer. Als zo’n slurf het wateroppervlak raakt en water opzuigt, wordt dit verschijnsel een waterhoos genoemd. Een waterhoos is meestal een betrekkelijk onschuldige vorm van een windhoos. Boven land verliest de hoos meestal zijn kracht. Alleen in zeldzame gevallen behoudt de waterhoos voldoende kracht langs de kust ongelukken te veroorzaken en schade aan te richten.

Vooral in de tweede helft van de zomer en het najaar komen waterhozen voor, maar soms ook eerder wanneer relatief warme zeewater de vorming van buien bevordert. Deze buien ontstaan vooral in koude uit de poolstreken afkomstige lucht waarbij grote temperatuurverschillen optreden tussen het zeewater en de lucht daarboven.

Jaarlijks worden voor de Nederlandse kust en boven het IJsselmeer een tiental waterhozen gezien. Waarschijnlijk komen er in werkelijkheid meer voor maar niet alle waterhozen worden opgemerkt. Op 17 augustus 1953 zijn boven het IJsselmeer in anderhalf uur tijd 18 waterhozen waargenomen.

Waterhozen komen zeer plaatselijk voor en houden meestal maar kort stand. Ze zijn moeilijk te voorspellen maar zodra ze gesignaleerd zijn wordt er door het KNMI voor gewaarschuwd en worden ze in berichtgeving vermeld. Waterhozen leiden zelden tot ernstige problemen.

Vooral wie zich op het water bevindt, moet bedacht zijn op waterhozen. Het windveld is in de regel veel minder sterk dan bij windhozen, maar sterk genoeg om voorzichtigheid in acht te nemen. Afgezien van hozen gaan zware buien vaak vergezeld van windstoten en onweer.