Weersatelliet

Een weersatelliet is een type satelliet die wordt gebruikt om het weer en/of het klimaat van de aarde te controleren.
Deze meteorologische satellieten zien behalve wolken en wolkensystemen ook de lichten van de stad, verontreiniging van lucht en water, noordelijke of zuidelijke lichten, stof, zand, ijs, sneeuw, oceanen, energieafval enz.

De Vanguard 2 was de eerste satelliet die op 17 februari 1959 werd gelanceerd. Deze was ontworpen om wolkendekking te meten, maar een defect verhinderde het verzamelen van gegevens.
Tiros 1 was de eerste weersatelliet die door de NASA op 1 april 1960 werd gelanceerd. Tiros werkte 78 dagen met succes. Tussen 1960 en 1965 werden er 10 Tiros satellieten gelanceerd. Er waren succesvolle wolkenbeelden naar aarde gestuurd.
In 1966 konden aan 45 landen beelden worden geleverd. Er waren op aarde zo’n 400 ontvangststations die de beelden konden ontvangen.
In 1966 werden de eerste ESSA satelliten geïntroduceerd. In 1970 werd een infraroodsensor toegevoegd. Nu konden er ook ’s nachts wolkenopnames gemaakt worden.
De  eerste satelliet die daarmee was uitgerust was de NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration).Vanaf 1978 werd een nieuwe generatie met geavanceerde mogelijkheden ontwikkeld. Deze werd in 1983 vervangen door Advanced TIROS-N of NOAA-8.
Later in de jaren tachtig en negentig werden de NOAA 9 t/m 19 gelanceerd.
Nu doen alleen de NOAA 15, 17, 18 en 19 nog dienst.
Er zijn twee hoofdtypen meteorologische satellieten:

Geostationaire satelliet
De geostationaire satellieten cirkelen om de aarde boven de evenaar op een hoogte van 35.880 km. Dat doen ze net zo snel als de eronder roterende aarde , ze hebben dus een omlooptijd van bijna 24 uur.  Het lijkt dus of ze stil hangen. Deze beweging blijven stationair met betrekking tot de roterende aarde en kunnen zo beelden van het noordelijk, zuidelijk, westelijk en oostelijk halfrond met infrarode sensoren onophoudelijk registreren en overbrengen.
De nieuwsmedia gebruiken deze foto’s in hun dagelijkse weerpresentatie.
Er zijn een aantal geostationaire meteorologische satellieten in gebruik.
De VS hebben er 3 in werking:     GOES -9, 10 en 12.
Europa hebben Meteosat-6, 7 en 8 boven de Atlantische Oceaan en Meteosat-5 boven de Indische Oceaan.
Rusland en India hebben ook geostationaire satellieten.

Polaire satelliet
Een polaire weersatelliet omcirkelt de aarde op een hoogte van 720 tot 800 km in een ononderbroken vlucht van noord naar zuid oftewel van pool tot pool.
De VS, China, India en Rusland hebben polair cirkelende meteorologische satellieten. Op dit moment zijn de NOAA 12, 14, 15 en de nieuwe 16 werkzaam.
In het algemeen observeert elke polaire satelliet de hele planeet 2 keer in een tijdsduur van 24 uur. Ze leveren veel gedetailleerdere beelden omdat ze een veel hogere resolutie hebben dan een geostationaire satelliet.

Foto links een geostationaire Meteosat sateliet                                              Foto rechts polaire NOAA satelliet