Zonneschijnmeter

Een zonneschijnmeter is een meteorologisch instrument voor het vastleggen van het aantal uren volle zon.
In de vorige eeuw is de zonneschijnduur op meteorologische stations gemeten met een Campbell-Stokes zonneschijnmeter.
Dit instrument is bedacht in 1853 door Campbell en vervolgens in 1879 aangepast door Stokes. Vandaar de naam Campbell-Stokes. Het instument bestaat uit een glazen bol die als brandglas werkt. Achter de glazen bol was een papierenstrook gespannen met een indeling in uren.
De “bewegende” zon brandde in de papieren strook een brandspoor. Als er wolken voor de zon kwamen werd dit spoor onderbroken. Uit de lengte van het brandspoor kon de duur van de zon worden ingeschat.
De Bilt beschikt over metingen tussen 1901 en 1992.
De zonneschijnmeter had ook zijn nadelen. De glazen bol moest altijd schoon blijven en ook de dauw kon voor afwijkingen zorgen.
Sinds 1992 gebruikt De Bilt een pyranometer. Deze is met sensoren uitgerust.